همه چیز درباره برج کج پیزا
شاید اغراق نباشد اگر بگوییم یکی از اولین تصاویری که در ذهن هر فرد با شنیدن کلمه ایتالیا نقش می بندد، برج کج پیزا است. برج کج پیزا، نه تنها برای ایتالیا، بلکه یکی از ماندگارترین و شناخته شده ترین بناهای تاریخ بشر است که به دلیل یک نقص و زنجیره ای جالب از خوش شانسی ها به این جایگاه رسیده است. در ادامه تاریخچه جالب و پر فراز و نشیب این برج را بررسی می کنیم. بر اثر یک سهل انگاری در طراحی و اجرا و به دلیل قرارگیری بر روی خاک نرم و حفاری تنها 3 متر برای فونداسیون با وجود حدود 56 متر ارتفاع و 14,000 تن وزن، کج شده است
تاریخچه برج کج پیزا
وقتی در زمستان سال 1172 خانم Donna Berta di Bernardo که یک بیوه ساکن کلیسای فلورانس بود، 60 سکه نقره به کلیسای پیزا کمک کرد، کسی تصور نمی کرد زنجیره اتفاقات به خلق برج کج پیزا و یکی از مطرح ترین ساختمان های جهان ساخته شود. ساختمانی که 199 سال در دست ساخت بود.
کلیسای جامع پیزا از این مبلغ برای خرید چند سنگ برای قرار دادن در فونداسیون برج ناقوس کلیسا استفاده کردند که بعدها تبدیل شد به برج کج پیزا. در تابستان 1173 فونداسیون برج پیزا به عمق 3 متر تمام شد و ساخت ساختمان برج آغاز شد. طراحی برج پیزا کاملاً عمودی بود، اما 5 سال پس از آغاز عملیات عمرانی، و پس از آغاز ساخت طبقه دوم به دلیل قرارگیری بر روی خاک نرم و حفاری تنها 3 متر برای فونداسیون، به آرامی به یک طرف کج شد.
پس از آن به دلیل آغاز جنگ بین پیزا و فلورانس، به مدت 55 سال ساختمان پیزا نیمه کاره رها شد. در سال 1233 مجدداً کار بر روی برج کج پیزا آغاز شد، در این مدت به صورت کاملاً تصادفی به دلیل فشرده شدن خاک در زیر برج در طول این سال ها، استحکام بنا افزایش یافته بود، و ادامه کار مشکلی نداشت، در غیر این صورت قطعاً برج فرو می ریخت. پس از آن کار بر روی ساخت به کندی و با وقفه های زیاد پیش رفت.
در سال 1272 به منظور اصلاح کج بودن برج، مهندسیان یک سمت بنا را بلندتر از سمت دیگر ساختند تا کج بودن ساختمان را مهار کنند، حال علاوه بر کج بودن، ساختمان منحنی نیز شده بود. مجدداً به دلیل جنگ بین پیزا و جنوا، در سال 1284 ساخت و ساز متوقف شد و در سال 1319 با وجود این ناپایداری، ساخت آن ادامه یافت و برج کج پیزا به ارتفاع 55.86 متری در سمت کوتاه تر و 56.67 متر در سمت بلندتر رسید.
نصب 7 زنگ ناقوس که متناظر با 7 نت ماژور تا سال 1655 میادی (حدود 500 سال پس از آغاز فرآیند ساخت برج کج پیزا) به طول انجامید.
کج شدن برج با گذشت زمان ادامه داشته و در سال 1990 به زاویه 5.5 درجه رسید، تا اینکه در سال 1990 تا سال 2001 به مدت 10 سال بازدید عموم از برج ممنوع شده بود و فرآیند پایدارسازی برج انجام شد.
برج کج پیزا و زلزله و جنگ
در تاریخ حدوداً 800 ساله برج پیزا (از زمان پایان ساخت تا به امروز)، این بنا چندین و چند جنگ (شامل 2 جنگ جهانی) و 4 زلزله بزرگ را تجربه کرده است. زمین نرم که خود باعث کج شدن برج پیزا در وهله اول شده بود، باعث جلوگیری از تخریب این بنا بر اثر زلزله شده است.
در خلال جنگ جهانی نیز، زمانی که آمریکایی ها زیبایی بی نظیر و معماری خاص این برج را دیدند، از بمباران ونیز صرف نظر کردند.
تلاش برای پایدارسازی برج
در طول قرن ها، تلاش های متعددی برای پایدارسازی برج کج پیزا انجام شده است که بعضاً باعث بدتر شدن زاویه برج هم شدند. نهایتاً در سال 1990، بازدید عمومی از برج کج پیزا به مدت 11 سال تا سال 2001 ممنوع شد و پروژه تثبیت بزرگی انجام شد که شامل استخراج خاک از زیر طرف شمال برج و نصب تعدادی وزنه تعادل بود. این پروژه موفق شد کج شدن برج را حدود 45 سانتیمتر (18 اینچ) کاهش دهد.
در سال 2019، پروژه تثبیت بیشتر تکمیل شد که شامل نصب سیستم زهکشی جدید و تقویت پایه های برج بود. انتظار می رود این پروژه کج شدن برج را بیشتر کاهش دهد و پایداری آن را برای قرن ها آینده تضمین کند.
جاذبه و اهمیت فرهنگی برج
علیرغم ناپایداری خود، برج کج پیزا به یکی از پربازدیدترین مکان های گردشگری جهان تبدیل شده است. بیش از 5 میلیون نفر سالانه از برج بازدید می کنند، که توسط جذابیت منحصر به فرد آن و فرصت تجربه شخصاً احساس کج شدن در برابر دیوارهای کمی کج شده برج جذب می شوند.
برج کج پیزا همچنین قرن ها منبع الهام هنرمندان و نویسندگان بوده است. در نقاشی ها، عکس ها و آثار ادبی بی شماری ظاهر شده و تصویر آن به مترادف ایتالیا تبدیل شده است.
علاوه بر جذابیت زیبایی شناختی خود، از آنجایی که. سازندگان برج علیرغم آگاهی از ناپایداری زمین، به ساخت آن ادامه دادند و نشان دادند که علیرغم چالش هایی که دارند، مصمم هستند که ساختاری باشکوه خلق کنند، از این برج به عنوان نماد سرسختی نیز یاد می شود.
نتیجه گیری
برج کج پیزا همچنان یکی از نمادهای برجسته جهان است، نمادی از زیبایی و نقص. کج شدن آن، که ناشی از خاک نرم و فونداسیون کم عمق است، تنها به جذابیت آن افزوده است و آن را به یک مکان گردشگری محبوب و منبع الهام برای هنرمندان و نویسندگان تبدیل کرده است. با توجه به مرمت های چند سال اخیر، این برج حداقل برای 200 تا 300 سال دیگر به عنوان یکی از شگفت انگیزترین بناهای جهان خودنمایی خواهد کرد.
